Na een paar biertjes, vergezeld van zeer dieronvriendelijke en onverantwoorde gehaktballetjes die waarschijnlijk en gelukkig minder vlees bevatten dan de naam doet vermoeden, besluit ik mijn niet biologisch en niet zelfgemaakt eetavontuur voort te zetten. Op het station waar ik moet overstappen koop ik een gevulde koek.

Lichtelijk aangeschoten verheug ik me alvast op een hap in een lauwwarme koek die een uurtje geleden uit de oven kwam, met een licht krokante maar toch zachte korst. Na deze eerste laag zou ik een smeuïge substantie proeven met de specifieke bitterzoete smaak van amandelspijs. Ik zet mijn tanden in de goudkleurige korst, die helaas de textuur van nat karton heeft, en de zoete chemische smaak van fabriekskoek vult mijn mond.

Terwijl mijn tanden de koek vermalen, lees ik op de ingrediëntenlijst dat ik vandaag meer groente binnen krijg dan gedacht. Ik blijk namelijk gesuikerde witte bonen en sojabonen weg te kauwen. En daarna bestaat de koek, behalve uit stabilisator, vooral uit aardappelzetmeel. Met als klap op de vuurpijl de kleurstof caroteen. Ik zit dus gewoon gezoete hutspot te eten, vermomd als gevulde koek. Gelukkig zit er ook nog veertien procent echte roomboter in.