Ik geef je twee woorden en dan mag jij raden wie er sterft: spin – vlieg. En je antwoord is… rapapaa rapapaa…….vlieg! Ja, goed geantwoord. Zou je denken. Maar de realiteit is anders. Ik moet wel bekennen dat die vlieg een wesp blijkt te zijn. Een wesp zonder geelzwarte strepen en zonder de beroemde taille. Een wesp vermomd als zweefvlieg.

Nou, ik zie dus een ‘vlieg’ over de tuintegels lopen met een grijsbeige, eivormig ding onder zich. En ik denk aan die spin die ik vorig jaar zo gezellig met haar gebroed onder zich door de tuin zag waggelen en verbaas me dat vliegen dat kennelijk ook doen. Maar als ze het ‘ei’ even neerlegt, zie ik dat dat ‘ei’ een hoofd heeft en acht poten. Ik schiet snel wat foto’s en duik de boeken in.
In de ANWB insectengids lees ik dat de ‘vlieg’ een wesp is met de toepasselijke naam grijze spinnendoder. Ze leeft graag op open zandbodems en dat treft want we hebben een stuk tuin verlost van stoeptegels en wat je overhoudt is een soort tuinstrand. Daarin graaft ze dus haar nest en gaat op jacht. Als ze een spin te pakken heeft dan steekt ze die in de buik, tussen de heupen.
Later realiseer ik me dat ik daar getuige van was, al dacht ik op dat moment: wat raar dat die ‘vlieg’ hét probeert te doen met haar ‘ei’.
De giftige injectie verlamt de spin direct. Gelukkig maar voor de spin zou je denken, maar nee dus. Want ondanks het gif kan ze haar poten nog wel bewegen maar komt het niet in haar op om het op een rennen te zetten. Het gif dringt door in haar centrale zenuwstelsel en maakt haar compleet lethargisch. Beetje zoals in nachtmerries en het je maar niet lukt om in beweging te komen. Nou, zo voelt die spin zich dus ook.
Die grijze spinnendoder kan trouwens net zo goed grijze spinnenvampier heten want na de steek slobbert ze het bloed van de spin op. Daarna volgt het gesleep naar haar nest, in dit geval onder ons tuinstrand. De wesp legt een ei op de spin, kruipt weer terug door de gang en sluit hem af met zand. Vervolgens smikkelt de wespenlarve de spin in een week tijd op, weeft zichzelf een cocon, houdt een zomer-herfst-winterslaap en als alles goed gaat, zal ze in het voorjaar ontpoppen. Of ze zich dan thuis zal voelen vraag ik me af want ik heb visioenen van een tuin vol witte en rode klaver, klaprozen, korenbloemen, bessenstruiken en fruit- en notenbomen.