Ik heb een baaldag en denk: wat een rotleven. Ik plof neer in de tuin, mopper, neem een slok thee en ben stil. Goh, al die tinten geel en paars. Bijen zoemen, appels krijgen blosjes en de kruisbessen zijn rijp. Het leven is misschien zo gek nog niet. Daar landt een koninginnenpage op de vlinderstruik. Ivoorkleurig, betoverend met een prachtige zwarte tekening en een diepblauwe band langs de achterrand van de vleugels, met in het midden twee rode stippen. Het leven is fantastisch. Ik duik in het insectenboek. Tot mijn verbazing lees ik dat de eitjes geel en kogelrond zijn.
Eerder ging ik, na een tip van een kennis, op zoek naar zwarte eitjes op de venkel. Die vond ik natuurlijk op geen van de planten die ik speciaal in de tuin had gezet om deze grande dame te lokken. Wel zag ik een klodder vogelpoep in de venkelbloem. Getverdegetver, dacht ik nog. Maar nu lees ik dat uit het eitje een rups komt die op een vogelpoepje lijkt. En dat die pas na de eerste vervelling zijn bekende groen-zwart-oranje jas krijgt. Na nog drie keer vervellen gaat de rups verpoppen en na een winterslaap vliegt er een vlinder uit, als er niet gesnoeid is.
Ik spurt naar de venkel in de voortuin. Ja! Dat ik dat niet eerder heb gezien. Die twee uitstulpingen bij zijn hoofd: de vogelpoep blijkt een rups. Slim, want geen vogel eet de stront van een ander. Ik zoek naar eitjes en ik vind er een, stralend als een mini zon aan het venkelloof. Ik voel me de koning te rijk. Steeds ga ik weer even kijken naar mijn rups. Weet je wat, ik ga hem iedere dag fotograferen. En dat eitje ook. Het hele proces van eitje naar rups en alle stadia daarna, leg ik vast in beeld en taal. Een heel project zie ik voor me. En dat gewoon in de voortuin. Oja, had ik al gezegd dat het leven werkelijk fantastisch is?
Enthousiast laat ik de volgende dag de vogelpoeprups aan mijn vriend zien. Die reageert voorzichtig dat hij er geen leven in ziet. Nu hij het zegt, het is ook wel een beetje raar dat de rups een dag later nog precies op dezelfde plek in dezelfde houding zit. Misschien is hij al verveld, opper ik. Ja, dat moet het zijn. Ik zie alleen nergens een koninginnenpagerups, niet op de venkel of op de wortel, of de valeriaan. Ondertussen vraag ik me af hoe er uit dat gele balletje zo’n dikkerd kan komen. Op YouTube vind ik de video Koninginnepage van eitje tot vlinder. Prachtig gefilmd. Dat lukt nooit met mijn telefoon. En ja, wat er uit dat eitje komt lijkt inderdaad in de verste verte niet op mijn vogelpoeprups.
Maar toch. Er was hoog koninklijk bezoek en ze heeft minstens een eitje gelegd. Dus ik raak die venkelplanten dit jaar niet meer aan. En dan, volgend jaar mei, vliegt hier hopelijk de volgende generatie. Ik kan niet wachten.

Link naar Koninginnepage van eitje tot vlinder: https://www.youtube.com/watch?v=ptjLZpHMRU0