Help, ik heb een bedelmerel. Eigen schuld, zou je zeggen. Maar ik kan er niets aan doen! Heb je wel eens een merel diep in de kraalogen gekeken? Nou dan.

In de winter voerde ik de vogels bij. Havervlokken voor duiven, rozijnen voor merels, zonnebloempitten voor koolmezen en het roodborstje. De kauwen aten alles. (Dat een merel een rozijnenliefhebber is, las ik trouwens in Dagboek van een merel geschreven en geïllustreerd door Hay Wijnhoven. Geweldig boekje, de liefde voor de merel spat van de pagina’s.) Voor onze voorjaarsvakantie begon ik met afbouwen zodat de voederstop een natuurlijk verloop zou hebben. Toen we terugkwamen leken alle vogels gewend. Op een na. Zat ik in de tuin dan kwam de merel naar me toe, steeds wat dichter. Koppie schuin en zachte keelgeluidjes makend. En ja hoor, daar ging ik. ‘Wil jij wat rozijntjes?’ hoorde ik mezelf allerzoets vragen. Ik dook de bijkeuken in en haalde ze. Hij kwam steeds vaker dichterbij. Dat vertrouwen, dat moest toch beloond. Hup, weer rozijntjes. Zodoende wist hij van mijn onuitputtelijke voorraad.

Nu heeft hij jongen. Normaal eet hij alles zelf op, maar tegenwoordig stouwt hij moeiteloos vijf rozijnen in zijn bek en propt er nog een vlieg bovenop als kers op de taart. In sneltreinvlucht gaat hij ervandoor en even snel is hij terug en zoekt driftig verder naar eten. Hij wordt smaller en doffer. En dwingender. Hij weet van mijn buit in de bijkeuken. Zodra ik aan de tuintafel zit, klinkt er – tak – op de schutting: de merel. Bleef hij daar eerst nog wachten, nu hoor ik – plok – op het golfplaten dak tegenover de bijkeuken wanneer ik de deur opendoe om rozijnen te pakken: de merel. Als ik vanuit de keuken naar buiten staar: de merel. Indringend kijkt hij me aan vanaf de poort. Als ik de woonkamer in ga, springt er ongeduldig iets zwarts voor de ramen: de merel. Zodra ik buiten kom: PLOK de merel. Zodra ik buiten zit: TAK de merel.
Wanneer ik ’s avonds in bed eindelijk mijn ogen sluit, hoor ik alleen nog maar PLOK-TAK. Steeds sneller. Terwijl ik probeer weg te rennen van het geluid, valt er een schaduw over me heen. Priemende kraalogen nagelen me aan de grond. Help, de bedelmerel! Ik schrik wakker. Vandaag ga ik het anders aanpakken. Ik leg twee keer rozijnen neer. En alleen als hij het niet ziet.